وهابی ها، صلوات فرستادن بر پیامبرصلی الله علیه واله وسلم را بدعت می دانند!

وهابی ها، صلوات فرستادن بر پیامبر را بدعت می دانند!

فتوای وهابیها:

«ذکر الصلاة و السلام علی الرسول قبل الاذان و هکذا الجهر بها بعد الأذان، مع الأذان من البدع المحدثة فی الدین»

سلام و صلوات فرستادن بر پیغمبر قبل از اذان و همچنین بلند صلوات فرستادن بر پیغمبر بعد از اذان، و در حین اذان، از بدعتهائی است که در دین ایجاد شده است.

فتاوی اللجنة الدائمة للبحوث العلمیه والإفتاء، ج2، ص357، فتوای شماره9696

توجه به این نکته جالب است که بدعت بودن و حرام بودن صلوات فرستادن بر پیغمبر، نه از این جهت است که در شرع مقدس اسلام وارد نشده است – که اتفاقاً مکرر سفارش شده است – بلکه از این جهت است که جناب «محمد بن عبدالوهاب»،
از شنیدن صدای صلوات بر پیغمبر،
اذیت می شده است!!!!!

«و کان محمد بن عبدالوهاب ینهی عن الصلاه علی النبی و يتأذى من سماعها و ینهی عن الاتیان بها لیلة الجمعه و عن الجهر بها علی المنابر و يؤذي من یفعل ذلک و یعاقبه اشد العقاب و ربما قتله.»

محمد بن عبدالوهاب از درود فرستادن و صلوات بر پیامبر نهی می کرد و از شنیدن آن اذیت می شد و از آن در شب های جمعه نهی می نمود و نیز از بلند صلوات فرستادن بر روی منابر جلوگیری می کرد و اگر کسی چنین می‌کرد او را اذیت می نمود و شدیداً عقاب می کرد وچه بسا او را به قتل می‌رسانید.

الدر السنیه فی الرد علی الوهابیه، زینی دحلان، ص40
گناه صلوات فرستادن بر پیغمبر، از زنای با زن بدکاره بدتر است!!!

«محمدبن عبدالوهاب» نه تنها از شنیدن صدای صلوات بر پیغمبر اذیت می شد، بلکه صلوات فرستنده را نیز می کشت و صلوات فرستادن او را از رفت و آمد به خانه یک زن بدکاره برای فحشا،
بدتر می دانست!!

«حتى أنه قتل رجلا أعمى كان مؤذنا صالحا ذا صوت حسن نهاه عن الصلاة على النبي صلى الله عليه وسلم في المنارة بعد الأذان فلم ينته وأتى بالصلاة على النبي صلى الله عليه وسلم فأمر بقتله فقتل. إن الريابة في بيت الخاطئة يعني الزانية أقل إثما ممن ينادي بالصلاة على النبي صلى الله عليه وسلم في المنائر.»

محمدبن عبدالوهاب مرد نابینایی که مؤذن بود، و آدم صالحی هم بود، صدایی خوبی هم داشت را به قتل رساند. زیرا وقتی که وی را از صلوات فرستادن بر پیغمبر اکرم در بالای مناره بعد از اذان نهی کرد، و او گوش نداد و بر پیغمبر اکرم صلوات فرستاد، دستور داد او را بکشند و کشتند. بعد گفت همانا رفت و آمد به خانه یک زن خطا کار یعنی زن زنا کار، برای فحشا؛ گناهش کمتر است ازکسی بر بالای مناره بر پیغمبر صلوات می فرستد.

الدر السنیه فی الرد علی الوهابیه، زینی دحلان، ص40

البته ناگفته نماند که اذیت شدن «محمد بن عبدالوهاب»، از شنیدن صدای صلوات، مسبوق به سابقه بوده و سلف فکری ایشان،
جناب «معاویة بن ابی سفیان» نیز از شنیدن نام مبارک پیغمبر در اذان، به شدت ناراحت می شد:

«مطرف بن المغيرة بن شعبة قال: قال ابی : قلت له(للمعاویه) وقد خلوت به: إنك قد بلغت منا يا أمير المؤمنين، فلو أظهرت عَدْلاً وبسطت خيراً فإنك قد كبرت، ولو نظرت إلى إخوتك من بني هاشم فوصَلْتَ أرحامهم فوالله ما عندهم اليوم شيء تخافه، فقال لي: هيهات هيهات!! مَلَكَ أخوتَيْمٍ فعدل وفعل ما فعل، فواللّه ما عدا أن هلك فهلك ذكره،... وإن أخا هاشم يُصْرَخُ به في كل يوم خمس مرات: أشهد أن محمداً رسول الله، فأي عمل يبقى مع هذا؟ لا أمَ لك؛ والله ألا دفناً دفناً»

مطرف نقل می کند پدرم مغیرة بن شعبه می گفت در یکی ازملاقات های خود به #معاویه گفتم بنی هاشم اقتدار خود را از دست داده اند و خطری از ناحیه آنها حکومت تو را تهدید نمی کند چه بهتر که بر آنها سخت نگیری و آنان را مورد محبت قرار دهی؛
معاویه گفت پس از مرگ ابوبکر عمر عثمان هیچ اثری از آنان باقی نمانده و نامی از آنان برده نمی شود اما هر روز پنج مرتبه فریاد اشهد ان محمد رسول الله به گوش می رسد با این وضع دیگر چه چیزی برای ما بنی امیه باقی مانده است
به خدا سوگند تا نام پیامبر را دفن نکنم و از زبانها نیندازم آرام نخواهم گرفت.

مروج الذهب مسعودی، ج2، ص54
شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید، ج2، ص187

قضاوت با وجدان های بیدار... ❗️