دین و سیاست

دین و سیاست

مقوله «اسلام سیاسی» که از پیش از انقلاب اسلامی در جهان اسلام مطرح بود منادی امتزاج دین و سیاست بود. نقطه آرمانی این نظریه در تشکیل حکومت دینی خلاصه می شود که در آن، هم دین و احکامش و هم متدینان پا به عرصه سیاست و حکومت می گذارند.
برقراری جمهوری اسلامی در ایران در واقع آمال اسلامگرایان (اعم از حسن البنا و سید قطب و ابوالاعلی مودودی و...) را مبنی بر تشکیل حکومت دینی محقق ساخت. البته الگوی امام خمینی بر اساس نسخه ولایت فقیه و برخاسته از استنباط فقه شیعی بود، اما ولایت فقیه به لحاظ جوهر و قالب، با ایده های حکومت اسلامی در اندیشه اهل سنت تفاوت زیادی ندارد. مقوله «الاسلام هو الحل»، تطبیق احکام شریعت، مبارزه با ظلم و استبداد و... از جمله نقاط مشترک دو طرف است.
اینک پس از قریب به چهل سال، الگوی ج اا به محک آزمون و ارزیابی گذارده شده است و اندیشمندان مختلف به ویژه روشنفکران بار دیگر به بررسی نسبت دین و سیاست و کارآمد و درست بودن حکومت اسلامی برخاسته اند. قطعا کامیابی ها و ناکامی ها و نقاط مثبت و منفی در کارنامه ج اا در این بررسی تاثیر بسزایی دارد.