دونالد ترامپ؛ رئیس جمهور جدید آمریکا

نقل قول:

در اصل توسط Freedom1 نوشته شده است مردم خاورمیانه یا هرجای دیگه، در درجه اول هر بلایی سرشون بیاد تقصیر خودشونه، آمریکا نبود هم همین وضع بود، تاریخ این منطقه همین بوده و همین هست تا وقتی مردمش مشکل دارن. اتفاقا من اصلا امید به هیچ چیزی در کوتاه مدت نداشتم، کلینتون هم برنده میشد برای ما فرقی نمیکرد، ادامه وضع موجود بود کمی بدتر، ترامپ هم ادامه وضع موجوده، کمی بدتر. به خاطر روابط صمیمانه ترامپ با پوتین (همون عامل علاقه شما به ترامپ) هم که شده مطمئنا ترامپ برجام رو پاره نمیکنه اما پاره نکردن برجام هم دلخوشی کسی مثل من نیست. امید من به چندین دهه بعد از اینه، شاید چهل پنجاه سال دیگه. در کوتاه مدت هیچ امیدی نیست. وقتی قدرت کوچکی با قدرت بزرگی که هزار برابر خودشه ( از نظر نظامی و اقتصادی) در میافته و اصرار بر این درافتادن بدون چاره اندیشی داره، چاره ای و دلیلی نداره جز اینکه تحت تاثیر نیمچه قدرت دیگه ای باشه... که هزارجور مشکل ناجور داره امید کجا بود؟ مگه من معتقد بودم که مشکل صرفا از طرف آمریکاست که با انتخاب این یا اون فرد (با فرض غلط انحصار قدرت در رئیس جمهور آمریکا) بخواد حل بشه؟ من مدتهاست به همه میگم امیدی نداشته باشین، اینجا تا چندین دهه درست نمیشه و اگر میتونین بذارین برین. حمله به عراق مثال خوبی بود، اگر منکر این باشیم که اکثریت مردم عراق شامل شیعیان و کردها، به جایی رسیدن که از آمریکاییها خواستن به عراق حمله کنه و صدام رو ساقط کنه، نتیجه ی دلخواه شمادرو می گیریم، ولی من منکر این واقعیت نمیشم که صدام و حزب بعث شرایطی رو فراهم کردن تا کار به اونجا بکشه که سران این دو گروه شیعه و کرد، دست به دامن آمریکا بشن. اون سناتورها هم این واقعیت رو می دیدن، که با منافع اونها در اون دوره سازگار بود. باز هم میگم، هر مشکلی اینجا هست در درجه اول مربوط به مردم اینجاست.

البته بله، این افول "تقصیر خودشان است" چون "زمینۀ ورود بیگانه را مهیا کردند". تقصیر از اینجا شروع می‌شود. همین کاری که شما می‌کنید و آن را به شکل عجیبی مایۀ نجات هم تلقی می‌کنید.

روشن است بیگانۀ اروپائی و آمریکا به فکر منافع ما نیست و فقط و الزاما دنبال منافع انحصاری و حداکثری خودش است. هر چه اجازه‌اش بدهی، بیشتر پیش می‌آید. این اصرار به حرکت بی‌محابا برای تامین رضایت اینان، امید به محبت گرگ است.

حیثیت و آیندۀ ما نه در برقراری رابطه با آمریکاست، و نه ترک آن. هر وقت هم لازم باشد، مذاکره مقدور و مجاز است اما مثل یک تلاش ناموفق خواهد بود. فقط یک قلم برجام ثابت کرد که نتیجۀ آن "سود چندانی ندارد"... بله این خودروی مدرن حقه باز، مثل 300 سال استعمار ممکن است با زیرکی و شارلاتانیسم در هر برجامی کلاهی سر ما بگذارد... و کم کم تحلیل برویم. بدبخت ملتی است که همّ و غمش این باشد که از لابلای مذاکرات، برای خود جیره‌ای مهیا کند و نیروی ذاتی خود را اینگونه به فنا و استهلاک ببرد.

این دلهرۀ 35 سالۀ بعد از مهندس بازرگان که ما مقصّر رابطه با آمریکا هستیم و اگر رابطه برقرار بود، وضعمان در کنار تلاشمان برای "ایران شدن"، بهتر بود، دلهرۀ بیخودی است. آمریکا تا ما را خوب ندوشد، یک سنت به ما منافع نمی‌دهد. این هویت آمریکاست اما رسانه‌های اصلاح طلب ایران 35 سال به شکلی عاطفی این "هیچ" را تبدیل به یک "آرمان" کردند که در آن "نجات" می‌جستند. و خطای آنان این است که این همان ادامۀ استعمار 300 ساله و ادامۀ فلاکت و بدبختی ایران است.

همکاری ایران با روسیه ، همکاری بر اساس همسوئی منافع هست. ممکن است یک روز باشد، یک روز هم نباشد. آمریکائی‌های روسیه هم می‌توانند بگویند که هر کس با آمریکا نباشد، پس باید با کشورکی چون ایران موازی بشود... ! خوب حرف است دیگر می‌زنند ولی خوب مطلب اصلی ، اشتراک فکرها و منافع است که پیش می‌رود. آمریکا هم اگر دوست داشت وارد این اشتراک فکرها و منافع بشود. یا هر کشور دیگری. مهم این است که از خوی استعماری و استثماری دست بکشد. و همۀ سود را برای خود نخواهد.

"این‌جا" با طرز فکر شما چندین دهه دیگر وجود نخواهد داشت که بخواهد درست بشود. نقشه‌های بلندپروازانه‌ای که برای تقسیم قومی و ریز و ریزتر کردن ملتها ریخته شده و به عمل هم بسیار نزدیک هست، فقط با موشک‌های شهید طهرانی مقدم قابل جلوگیری است. و الا مثل شاهان پهلوی و قاجار یک روز مجبور خواهید بود بحرین و روز دیگر آذربایجان... یک روز هم دین و فرهنگ و غیره را در پس ضعف و پوچی و ناچیزی موجودیت داخلی بدهید. وقتی در مذاکرات دست روی موشک‌های خاموش ولی آمادۀ شلیک شما می‌گذارند این را باید خوب درک کنید که هدف "بی دفاع" کردن شما برای موقع ضروری است.

اگر تصور کنیم آمریکا 2000 میلیارد دلار خرج جنگ صدام کرد، تا محبتی به شیعیان و کردها کرده باشد که اوج ساده لوحی است. حتما شما هم اینطور فکر نمی کنید. این منافع سلطه و تسلط و توسعۀ درآمدهای مادی و معنوی آمریکا و البته بدنۀ سیاسی یهودی آن است که به چنین تصمیمی می‌انجامد. منافع اسرائیل هم در اولویت و قبل از همۀ این محاسبات در نظر می‌آید.

صدام و حزب بعث ده سال آخر عمر خود را با «سیاست برجامی» با آمریکا برخورد کردند. هر چه آمریکا گفت، گفتند چشم و تا آخرین لحظه ای که توی سوراخ موش پیدا شدند هم در حال التماس آمریکا برای روابط دیپلماتیک خوب و مبتنی بر منافع طرفین ! بودند.

من دستجمع نمی خواهم فایدۀ برجام را منکر شوم. بارها تاکید کرده ام این یک آزمایش سخت مشترک هست. ولی نتیجه مشروط و متزلزل است و من خوشحالم که در این کشور یک سوال 35 ساله یک جواب محکم گرفته است و مردم این را با گوشت و پوست و روح خود حس می‌کنند.