باب 150- معنى توبه نصوح
1- احمد بن هلال گويد: از امام هادى عليه السّلام پرسيدم: كه توبه نصوح چيست؟ در پاسخ نوشت اين كه باطن و ظاهر مانند هم باشد بلكه باطن بهتر از ظاهر باشد.
2- أبو بصير گويد: امام صادق عليه السّلام در تفسير قول خداى عزّ و جلّ تُوبُوا إِلَى اللَّهِ تَوْبَةً نَصُوحاً (بسوى خدا باز گرديد همچون بازگشت نصوح- تحريم: 8) فرمود: منظور روزه گرفتن در روز چهارشنبه، و پنجشنبه، و جمعه است.
مصنّف اين كتاب گويد: معنايش اين است كه اين سه روز را روزه بگيرد، بعد توبه نمايد.
3- عبد اللَّه بن سنان و ديگران از امام صادق عليه السّلام روايت نمودهاند، كه
فرمود: «توبه نصوح» آن است كه باطن مرد مانند ظاهرش باشد بلكه بهتر از آن.
و روايت شده: توبه نصوح آن است كه مرد دست از گناه بكشد، و نيّت نمايد هرگز بار ديگر آن را انجام ندهد.
معاني الأخبار / ترجمه محمدى، ج1، ص: 386
یامن هو فی ام الکتاب لدینا لعلی حکیم
برچسب : نویسنده : حمید قلی خانی javanforum بازدید : 200